Het schoolplein

'Niemand?!' Honey keek Julian nu ook met een sip onderlipje aan.

Lauren sloeg weer een bladzijde om. Weer ontsnapte er een zuchtje uit haar mond. Het boek leek nooit op te houden. Ze keek even hoeveel bladzijden het had. 784.. alle jezus. En ze was pas bij bladzijde 82. Dat ging nog wel even duren.

"Jouw haar zit prachtig hoor!" Riep Julian meteen uit. Oh jezus, straks moest hij het écht nog met Honey gaan doen, puur uit verveling. Maar dat was ook zo sneu...

Lauren keek even op toen ze iemand een geforceerd compliment hoorde schreeuwen, maar al snel dook ze weer in haar boek. Dat ding moest deze week uit zijn, met boekverslag erbij.

'Bedankt, dat wou ik even horen' zei ze nu weer normaal. Ze had niet zoveel zin om verder nog over meisjes te praten, ze kon toch niet goed mee praten en anders voelde ze zich zo.. gsdgfgshfr. 'Heb je nog leuke boeken ofzo? Of films'.

"Hmm, nee. Ik lees de laatste tij niets meer. Net als tv kijken... Weetje, ik doe nu meer andere dingen." Julian'n ogen dwaalden af naar Honey's voorgevel.

Lauren keek op en zag Rosalie. 'Sinds ik binnen een week een boek van 784 bladzijden uit moet hebben, en ook nog eens een verslag ervan moet maken.' zuchtte ze.

'Zoals meisjes zoeken' vulde ze hem aan. Honey zuchtte. Jongens..

"En de beste plek om te lezen is natuurlijk.. het schoolplein," grinnikte Rosalie. "Waar niemand je stoort en je op je gemak kunt lezen!' Ze had haar boek al voor de helft uit dus daar maakte ze zich niet zoveel zorgen over.

"Ja nou... Dat is toch stukken interessanter dan suffe boeken of films waarvan je het einde al kent. Toch?" Julian keek even op zijn mobielding hoe laat het was.

'Je hebt wel gelijk' antwoordde ze. 'Ik maakte ooit met een vriendin en 2 jongens een film' zei Honey, weer lachend bij de gedachte. 'Het was echt grappig, we konden er echt helemaal niks van en we moesten het einde steeds overnieuw doen omdat er steeds iets mis ging'. Honey trok haar rok weer even goed. 'Sorry, dat ding is irritant'

"Je mag hem wel uitdoen van mij hoor." Grinnikte Julian.

'Nou, nee, ik houd hem tóch liever aan' zei Honey met een neplachje. Ieeeeuw wat een viespeuk!

Lauren gooide het boek dicht. 'Pff.. praat me er niet van. Ik kan nergens normaal lezen.' zuchtte ze.

"Dat zeg je alleen omdat we hier nu op het schoolplein zijn hè?" Julian had besloten toch maar even met haar te spelen. Eens kijken hoe ze reageerde.

'Helemaal niet..' zei Honey. Ze wist niet veel te zeggen en schoof een beetje bij hem weg.

Julian had al snel door dat ze het niet zo leuk vond. "Grapje hè?!" Grinnikte hij. Het was jammer... Maar hij kon er wel mee leven.

"Misschien is je kamer een goede optie," zei Rosalie, waarna ze kort knikte ter afsluiting van haar zin. "Het is veel te mooi weer om te lezen. Tenminste, om op het schoolplein te lezen."

'Ik heb geen zin in een onvoldoende, eerlijk gezegd. En ik lees liever buiten dan in mijn muffe kamer.' protesteerde ze.

Rukia komt het plein op. Ze laat zich op het gras vallen, ze haar koptelefoon op en begint mee te neuriën met haar nieuwe gecomponeerde muziekstuk.