De eetzaal`

Met een stuk of vier andere meisje langs zich liep Rose de eetzaal binnen, pakte een dienblad en wat te eten en ging daarna aan een van de tafels zitten waar ze gelijk begon te praten met de mensen aan haar tafel. Haar lach was soms te horen, net als haar stem die soms opeens overal bovenuit klonk, maar het grootste gedeelte van de tijd luisterde ze, of bekeek ze de binnenstromende mensen.

Anna opende de klapdeuren en liep meteen naar het 'buffet'. Ze zag dat ze vandaag muffins hadden en plaatste er minstens 5 op haar bord. Veel calorieën, maar het boeide haar vrij weinig. Met de muffins op haar bord en een groot glas jus, liep ze langs de tafels, met een schuine blik keek ze vanuit haar ooghoeken naar de populaire tafel. Ze zuchtte diep en ging toen een paar tafels verder zitten, langs haar zat nog een jongen, die druk aan het tekenen was. "Veel muffins," mompelde hij. Anna glimlachte.

Lauren liep de eetzaal binnen, maar eigenlijk had ze helemaal geen honger. Ze besloot om voor een salade te gaan. Vult amper, maar toch iets binnen. Sowieso was iets koud te eten wel lekker met dit warme weer. Langzaam bekeek Lauren tijdens het opscheppen van de salade alle uniforms. Iedereen had hem hetzelfde aan, zoals het stond in de schoolregels. Niemand week ook maar iets af. Een saaie bedoening was het maar. Na het opscheppen van de salade nam Lauren plaats aan een willekeurige tafel. Er zaten wel wat mensen aan, maar Lauren keek niet op of om. Ze was eigenlijk te moe om sociaal te doen.

Honey liep de zaal binnen. Ze keek even rond en bedacht zich dat ze maar gewoon wat cornflakes moest nemen. Ze pakte een bakje, vulde hem met cornflakes en melk, trok een lepel van de tafel en ging op haar vaste plekje zitten.

Rose wilde net iets zeggen toen ze zich opeens verslikt in haar eten. Gelijk hoorde ze van alle kanten aan haar tafel "Gaat het, gaat het?". Rose knikte kort, haar ogen betraand door het vele hoesten. Al meteen nadat alles weer in orde was begon ze weer te praten. Daar was lunch toch voor?

De mensen in de zaal waren drukker dan ooit. Zelfs de poulaire tafel kon er niet over heen. Ze bekeek de jongen die nog steeds aan het teken was. "Wat is het precies?" vroeg ze. "Het wordt een muffin," grinnikte hij. Anna lachte even, terwijl ze een hap nam van haar muffin. "Daar vond ik het niet precies op lijken."
"Klopt, eerst werd jij het." Lachend gaf ze hem een duw. "Grappig, Cedric, heel grappig."

Lauren's ogen gleden even over Honey. Dat arrogante kind met die afschuwelijke naam. Ouders zullen vast dronken zijn geweest met het geven van die naam. Ze zuchtte even en werkte langzaam haar salade naar binnen.

Julian kroop voor in de rij en plukte het laatste stuk pizza weg. "Thanks man!" Hij klopte een nerdie jongen, die de pizza wilde gaan pakken, op zijn schouder en liep snel naar het drinken.

Lauren keek richting een jongen die ze nog nooit eerder had gezien. Hij zag eruit als een standaard player. Hopeless. Ze hoopte dat hij niet naast of tegenover haar kwam zitten.

Anna keek naar Julian die weer eens arrogant deed. Asociaal was een perfecte beschrijving voor Julian, vond ze. Ze zuchtte diep en keek weer even naar Cedric. "Oké nu is het wel een muffin." Cedric was eigenlijk net zo onzichtbaar als Anna, daarom klikte het zo goed.

Stacey liep de eetzaal binnen en vulde haar dienblad met een muffin, een bakje pudding, en een glas melk. Omdat alle tafels een beetje overvol waren, ging ze maar alleen aan een tafel zitten. Ze begon aan haar muffin terwijl ze nadacht over haar zusje lindsey.

Julian liep met zijn pizza tussen de tafeltjes door. Hij struikelde half over een stoelpoot en viel bijna. "Jezus." Riep hij uit naar de persoon op de stoel. "Ik loop hier hoor!" De persoon keek hem verward aan en ging verder met eten. Zo héé, wie is dat? Julian streek neer op een stoel, aan een tafel waar een meisje met bruin haar zat. Het leuke aan zo'n grote school was dat je sommige mensen echt niet kende, niet eens van zien. "Hallo. Wie ben jij?"

Lauren keek op en zag dat het de pizza jongen was. 'Lauren.' zei ze. Ze legde haar vork even neer en keek hem aan. 'En jij bent.. pizza boy?' vroeg ze.

(( Dankzij Nadine ben ik weer is te laat :@ ))

Randy liep naar de zijkant en pakte een dienblad. Hij deed er wat eten en drinken op. Hij draaide zich weer om en keek de zaal rond. Overal zaten al mensen, verschillende uiterlijken enzo. Hij liep naar zijn vaste plek en ging op een stoel zitten. Hij pakte zijn flesje water van zijn dienblad en nam een slokje.

"Bijna." Julian lachte zijn tandjes bloot, like he always does. "Julian." Hij nam een hap van zijn pizza en keek ongegeneerd naar haar voorgevel.

Lauren, die van de voorkant vrij groot geschapen was, merkte het altijd meteen als jongens ernaar keken. Ze was niet anders gewend op haar oude school. Maar daar waren ze nog een tikkeltje erger. Ze pakte zijn hoofd vast en zorgde ervoor dat hij haar aankeek. 'Mijn ogen zitten hier.' zei ze lieflijk. Haar glas water belandde nog net niet in zijn gezicht, maar het scheelde weinig.

((het spijt me angelo D: ))

De hele eetzaal stroomde vol, wat voor grappige momenten zorgde. Mensen die zo'n 3 keer struikelden, scheldende mensen die zich snel inhielden wanneer een leraar naar hen keek. Altijd hetzelfde, altijd even grappig.

"Oh, mijn excuses. Ik werd afgeleid." Julian glimlachte onschuldig en keek haar deze keer in haar ogen.

Stacey stond op om haar dienblad weg te zetten. Terwijl ze liep gleed ze uit en viel op de grond. Het was ineens stil. Dan hoort ze gelach en mensen die vragen: 'Gaat het? Gaat het?' Stacey staat weer op en brengt met opgeheven hoofd haar dienblad weg en loopt dan snel de kantine uit, met een rood hoofd. Great.

'Excuses aanvaard.' zei ze waarna ze zijn hoofd weer los liet. Haar salade was inmiddels op, en ze zat bomvol. 'Ik ga er maar eens vandoor, richting het meer. Oh, en als je erop staat heb ik er op zich geen moeite mee als je mee gaat. Doe je het niet maakt het me ook niet uit. Dagjes.' zei ze waarna ze opstond. De lessen waren, gelukkig, voorbij voor vandaag. Het was bloedheet, dus had Lauren haar bikini al aan onder haar uniform.

Julian proestte zachtjes omdat er een meisje plat op haar bek was gegaan. Wat zielig, ze zag er leuk uit. Achjaa, zulke dingen gebeurden zo vaak hier. "Oh, ik ga wel mee hoor. Omdat je het zo lief vraagt." Julian propte zijn pizza in zijn mond en knabbelde snel.

Rose schoot nog harder in de lach toen Stacey opeens uitgleed. Welke idioot gleed er dan ook uit op een vloer die totaal niet glad was? Blijkbaar was zij niet de enige die het grappig vond, haar hele tafel lachte.

(( Nou vooruit nadinuh :@ ))

Randy verveelde zich dood. Niemand van zijn vrienden waren er al. Dus zat hij nogal emo aan een tafel. Hij bekeek een meisje verderop die aandachtig aan haar pakje zat te frummelen. Zou ze niet weten hoe hij open moet?!

Honey proestte het uit. Ze zou het verschrikkelijk vonden als ze werd uitgelachen, maar dit was zó komisch! Voordat ze al haar cornflakes uit zou spugen stopte ze met lachen, en keek weer normaal.